တိုးတက်ဖွံ့ဖြိုးပြီး နိုင်ငံမှာရောက်နေတဲ့ သူငယ်ချင်းနဲ့ စကားပြောဖြစ်တယ်။
သာကြောင်း/မာကြောင်းပြောရင်း – “မင်း မြန်မာပြည်မှာ နေရတာ အဆင်ပြေရဲ့လား” ။

အဆင်ပြေရဲ့လား လို့တိုက်ရိုက်မဖြေနိုင်ဘူးကွာ။
ဒါပေမယ့် ငါပျော်နေတယ်၊ ငါပျော်အောင်နေတယ်။

ငါ မြန်မာပြည်မှာနေရတာ ပျော်ပါတယ်။

တခြားနိုင်ငံတွေကိုလည်း အသက် (၅၀) မှာ မသွားချင်တော့ဘူး။
အသက် (၅၀) မှာ ဘဝကို အစကနေပြန် မစချင်တော့ဘူး။
လက်ရှိ အခြေအနေမှာပဲ ဘဝကို ဆက်နေချင်တော့တယ်။

နေ့စဉ် ငါနှစ်သက်တဲ့ မြန်မာစကားပြောနေရတာ ငါပျော်တယ်။
နေ့စဉ် ငါနှစ်သက်တဲ့ အစားအစာတွေကို စားနေရတာ အရသာရှိတယ်။
ဒီအစားအစာတွေဟာ ကျန်းမာရေးနဲ့ ညီညွတ်ချင်မှ ညီညွတ်လိမ့်မယ်၊ ငါ့ လျှာ/ခံတွင်းနဲ့တော့ အလွမ်းသင့်တယ်ကွာ။.

ငါကိုယ်ငါ မပြောင်းလဲချင်တော့ဘူး။

နှစ်ပေါင်း ၅၀ လောက် တောက်လျှောက်နေခဲ့တဲ့ နေရာဟာ ငါ့နေရာပဲလို့ ငါနားလည်လိုက်တယ်။
ငါပျော်ပါတယ် သူငယ်ချင်း။ နှစ်ပေါင်း ၅၀ လောက် တောက်လျှောက်နေခဲ့တဲ့ နေရာမှာ ငါပျော်ပါတယ်။